Βραδυνες κουβεντουλες

Tα νεα της Πολις Θεσσαλονικης's Fan Box

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Μια φιλη βlogger ταξιδευει ..εφυγε απο κοντα μας ....Καλο της Ταξιδι ...

Mia φιλη blogger εφυγε απο κοντα μας ....Δεν την γνωριζα εμαθα για το ταξιδι της αυτο απο μια φιλη blogger sto pathfinder και θεωρησα σωστο να σας ενημερωσω με την εγγραφη που εκανε η φιλη στο pathfinder...
Aπο μενα Καλο Ταξιδι στον αγνωστο κοσμο των αγγελων..
 Απο την Σοφία Κου
Τρέμοντας άρχιζα να ρολάρω το ποντίκι, να  πάω παρακάτω, εγγραφή την εγγραφή,
για να γνωρίσω -έστω και σήμερα-, τη μπλογκερ Βασιλική («η Τέχνη της Ύπαρξης»)...
που μόλις έμαθα πως εδώ και λίγες μέρες δεν  είναι πια κοντά μας μετά από μάχη με τον καρκίνο...  
Τρέμοντας, γιατί  μου μοιάζει να  ναι πιο νωπό, πιο γνήσιο, πιο προσωπικό το γράψιμο σε ένα μπλογκ τελικά, παρά σε ένα βιβλίο που δεν το χει αγγίξει ο ίδιος ο συγγραφέας του...
Θα μου πεις το μπλογκ το χει αγγίξει;
Κι όμως,  όπως έχω ξαναπεί, συχνότατα μου συμβαίνει όταν κάποιοι εκφράζονται μέσα από τα pixels να αντιλαμβάνομαι πολλά περισσότερα, που,  μετά από ένα τηλεφώνημα ή πληροφορία από αλλού, επαληθεύονται! (δεν είναι δα και αφύσικο)...
Τρέμοντας, γιατί δίπλα απ' τις εγγραφές βλέπω ακόμα να συνεχίζουν να μπαίνουν ζωντανά οι τίτλοι από τις τωρινές εγγραφές άλλων... «Ζωντανά!» Δηλ. σύγχρονα! Από εμάς τους ζωντανούς!
Από  εμάς  που βρισκόμαστε ακόμα σ' αυτή τη μεριά της όχθης! Κι ας μοιάζουμε τόσο πολύ με τη Βασιλική... με την κάθε Βασιλική... γιατί κάποιος άλλος αποφασίζει για τον καθένα μας...  ερήμην μας!
Όσο και να  μου λένε πως «έλκουμε» τη μοίρα μας... «είναι κι αυτό μια απ-οψη», απαντώ. Δεν είναι Η ΟΨΗ!
Όσο κι αν έγραψε η Βασιλική πως μετά τον Γολγοθά της θα επιστρέψει δριμύτερη ανάμεσά μας...   γι αυτήν τα ζάρια έδειξαν άλλα... δεν ήταν σαν τον μπλόγκερ Δ. που είναι σήμερα μια χαρά,  πιο γεμάτος με ζωή από  πριν... 


Εγώ σ' ευχαριστώ Βασιλική, που μου θύμισες  πάλι πως η ζωή είναι μια φάρσα,
κι όμως πάνω της χτίζουμε και χτίζουμε και χτίζουμε...
κι η ίδια η Ύπαρξη μάλλον γελάει μαζί μας ή μας λυπάται που δεν γνωρίζουμε ούτε στο ελάχιστο την "τέχνη" της που αναζητούσες και μέσα από το μπλογκ σου,
αλλά σαν μεθυσμένοι συνεχίζουμε να τρεκλίζουμε...
 
Να σαι καλά εκεί που είσαι, Βασιλική...  κι ο Αναστημένος Χριστός να  αγκαλιάζει, να παρηγορεί, να  δυναμώνει  το κοριτσάκι σου, την πριγκήπισσά σου!